Een groot aantal meisjes en vrouwen in Sri Lanka is niet in staat om zichzelf te voorzien van maandverband.
Dit speelt vooral in de rurale gebieden van het land, de gebieden waar de mensen vaak erg arm zijn.
Maandverband is zoals u wellicht weet nodig om het bloed op te vangen tijdens de menstruatie. Menstrueren is een biologisch proces waarmee elk meisje en vrouw te maken krijgt. Dit maakt het kunnen dragen van ‘maandverband’ naar ons inzicht een eerste levensbehoefte. Nu blijven veel meisjes thuis als ze ongesteld zijn, omdat zij (hun ouders) geen maandverband kunnen betalen. Hierdoor missen zij elke maand een aantal dagen school, wat vergaande consequenties kan hebben. Niet alleen voor het betreffende schooljaar, maar ook voor haar toekomstmogelijkheden. Want als je elke maand een aantal schooldagen moet missen en dat elk jaar sinds je menstrueert, heeft dit grote gevolgen.
Ook verliezen vrouwen hun baan, doordat zij tijdens het menstrueren niet kunnen werken en dus te vaak afwezig zijn in de ogen van hun baas. Zoals u begrijpt zijn deze situaties zeer onwenselijk en wordt het kunnen opbouwen van een kansrijk en menswaardig bestaan erg moeilijk. Het is daarom van groot belang dat meisjes naar school kunnen blijven gaan en dat vrouwen blijven werken. Want als vrouwen ondervertegenwoordigd raken in de nationale beroepsbevolking, heeft dit bijzonder nadelige consequenties voor de positie van de vrouw in de samenleving en zal het de vrouwenemancipatie ernstig doen verzwakken.
Bovendien is hun gezondheid en welzijn minstens een net zo belangrijk aspect. Want als zij geen maandverband kunnen betalen, maar toch naar school of werk willen gaan, gebruiken ze vaak gewoon lappen stof, wat erg onhygiënisch is. Dit kan leiden tot gevaarlijke infecties en ziektes met alle gevolgen van dien. Maandverband is dus echt gewoon een eerste levensbehoefte.
Wij hebben ervoor gekozen om het project te starten in de stad Kuliyapitiya en omgeving. Kuliyapitiya ligt in het Kurunegala District dat onderdeel is van de North-Western Province. NONA Foundation is al ruim 10 jaar actief in dit gebied en kent deze omgeving dus ook erg goed. Daarom weten wij ook dat het bovengenoemde probleem hier behoorlijk aanwezig is. Wij hebben research gedaan en kwamen erachter dat in Kuliyapitiya en omgeving zeker zo’n 1200 meisjes en vrouwen zich geen maandverband kunnen veroorloven. Voor de volledigheid; het NONA Empowerment Center staat in Kuliyapitiya en hier is ook ons kantoor gevestigd.
Wij willen dit project beginnen met een minimale duur van 12 maanden. Bij succesvolle resultaten is een verlenging van het project een optie die wij zeker zullen onderzoeken. Belangrijk om te benoemen is dat het algemene uitgangspunt van onze reguliere (empowerment) hulpverlening is dat meisjes en vrouwen zelfredzaam en onafhankelijk worden en dat zij zichzelf kunnen gaan voorzien in hun (eerste) levensbehoeften. Vooral om tot daar te komen zal NONA Foundation hen helpen. Een op dit moment goed denkbare mogelijkheid is bijvoorbeeld dat wij het NONA Sanitary Napkin Project in Kuliyapitiya in een aantal jaren geleidelijk afschalen van 1200 deelnemers tot een aantal van 200.
Het project start op 1 oktober 2021 en zal minimaal één jaar lang duren.
De uitvoerende organisatie in Sri Lanka is het NONA Empowerment Center in Kuliyapitiya.
Het bestuur van NONA Sri Lanka als wel het bestuur van NONA Foundation (de Nederlandse organisatie) houden permanent toezicht op de voortgang van het NONA Sanitary Napkin Project. Het NONA Empowerment Center en het Bestuur in Nederland staan dagelijks in contact met elkaar. Ook wordt er elk jaar de boekhouding van het NONA Empowerment Center gecontroleerd door een extern accountantskantoor in Sri Lanka.
De Rotterdamse Mahesvari Autar is een bevlogen vrouw van Surinaams-Hindoestaanse en Indiase afkomst. Ik spreek haar uitgebreid, omdat zij een van onze Ambassadeurs is voor het NONA Sanitary Napkin Project.
Mahesvari is gespecialiseerd in communicatie en heeft een journalistieke achtergrond. Haar interesse gaat altijd uit naar sociaal-maatschappelijke onderwerpen, met name initiatieven die vrouwenrechten hopen te vergroten en verbeteren. ‘Zo heb ik Nimal van NONA Foundation ook ontmoet.’
Mahesvari heeft een eigen communicatiebureau en is elf jaar geleden begonnen met het platform DesiYUP. Ze doet verschillende communicatie opdrachten, werkt als communicatie-adviseur en daarnaast brengt ze als programmeur en adviseur betekenisvolle Indiase muziek onder de aandacht bij theaters en culturele instellingen.
Ze vertelt dat ze zelf in Rotterdam werd opgevoed door drie bijzonder sterke vrouwen, haar moeder, tante en oma. Alle drie leverden zij op hun eigen manier een belangrijke bijdrage aan haar ontwikkeling en met name haar welzijn. ‘Ik heb geluk gehad met hen om mij heen, deze drie krachtige vrouwen hebben mij sterk gevormd.’
Mahesvari groeide op in een veilig nest. ‘Ik ben in vrijheid opgegroeid en zodoende heb ik het leven vol mogen ervaren. Dit gun ik elk meisje. Het raakt mij keer op keer weer als ik over situaties lees of hoor waarbij vrouwen onderdrukt worden. Soms denk ik dat het in het DNA van de mens zit om meisjes en vrouwen klein te houden. Terwijl vrouwen juist de scheppende kracht zijn en de wereld draaiende houden.’
Vijftig procent van de mensen op aarde is vrouw., Toch zie je dat overal, ook in Nederland, het niet goed gesteld is met de positie van de vrouw. Zelfs hier moeten vrouwen nog steeds strijden voor gelijke rechten. Zo zijn veel vrouwen in Nederland economisch afhankelijk van mannen.
Mahesvari ziet educatie daarom als primaire levensbehoefte. ‘Zeker voor vrouwen kan onderwijs vaak de enige gateway zijn tot (economische) zelfstandigheid.’ Met de mogelijkheden die Mahesvari heeft, zet ze zich in voor vrouwen en meisjes, door erover te schrijven, video’s te maken, interviews te doen en door ervaringsdeskundigen onder de aandacht te brengen.
‘Laten wij ervoor zorgen dat meisjes en vrouwen tijdens hun menstruatiecyclus naar school gaan en naar werk. Dit kan met behulp van geschikte middelen. Het is cruciaal vrouwen en meisjes te voorzien van alle faciliteiten die nodig zijn, zodat ze zich blijven ontwikkelen.’
Mahesvari gunt het de NONA-meisjes in Sri Lanka om onderwijs te blijven volgen en zelfstandig op te groeien, waardoor ze uiteindelijk ook weer andere meisjes en vrouwen kunnen helpen. Mahesvari voelt zich vereerd dat ze als ambassadrice een bijdrage mag leveren aan dit inspirerende project. Zij zal zich inzetten door haar netwerk te mobiliseren om de NONA-meisjes en vrouwen te voorzien van Sanitary Napkins.