Kun je jezelf voorstellen? Vertel eens iets over jezelf?
Hoi! Leuk om kennis met je te maken. Mijn naam is Sharan Sandamali, ik ben 33 jaar en woon samen met mijn twee poezendochters in Amsterdam. Ik ben geboren in Sri Lanka en geadopteerd in 1991 door twee lieve Nederlandse ouders die ik ook echt zie als mijn ouders.
In 2009 heb ik mijn biologische familie leren kennen waar ik tot op heden goed contact mee heb en die ik regelmatig bezoek. In Sri Lanka heb ik mijn biologische moeder, een oudere broer, twee broertjes en een zusje. Mijn moeder woont op een stukje land met haar broers en zussen en hun kinderen en hun kinderen. Iedereen bij elkaar, een grote familie dus!
Wat zijn tot nu toe grote drijfveren in je leven geweest?
Mijn adoptie is altijd een grote drijfveer geweest. Ik heb altijd met de gedachte geleefd, dat als ik niets van mijn leven zou maken, het offer van mijn biologische moeder voor niks zou zijn geweest. Dit heeft ertoe geleid dat ik altijd serieus bezig ben geweest met mijn school, opleidingen en werk. Ook heeft dit mij vaak aan het denken gezet: wat is mijn plek in deze wereld en hoe zou ik dit willen invullen? Wat wil ik doen met mijn leven? Waar sta ik voor? En waar juist niet? Het is een vraagstuk waar ik tot op de dag van vandaag mee bezig ben.
Waar kom je zelf vandaan en hoe heeft dit je gevormd?
Ik ben geboren in Sri Lanka, opgegroeid in Heerhugowaard en woon de laatste 14 jaar in Amsterdam. Dit heeft mij gevormd tot een vrouw die zich zeer bewust is van haar verschillende roots: ik voel mij zowel Sri Lankaanse als Nederlandse en probeer het beste van beide werelden in mijn dagelijks leven mee te nemen. De Hollandse nuchterheid en werkethiek bijvoorbeeld, maar de warmte en glimlach van Sri Lanka. Bovendien woon ik in Amsterdam Zuidoost, waar honderden verschillende nationaliteiten wonen. Hierdoor is het lastig om überhaupt kleur te zien, ik zie vooral personen. Door deze instelling ben ik uiteindelijk ook binnen het sociaal domein gaan werken, een mooie plek waar echt mijn hart ligt.
Wat heeft je geïnspireerd om lid te worden van onze stichting die zich inzet voor kwetsbare meisjes en vrouwen in Sri Lanka?
Ik ken Nimal al 20 jaar, dus hij is sowieso mijn grote inspiratie. Daarnaast heb ik in Sri Lanka nog een zusje, zij is gelukkig nooit slachtoffer geweest van seksueel geweld maar ik zie wel hoe kwetsbaar zij altijd is geweest, als enigste meisje in een gezin met drie jongens. Mijn zusje heeft een aantal jaar gewerkt in Kuweit als housemaid, zoals waarschijnlijk bekend bij velen is dit geen fijne plek voor vrouwen uit Azië. Zij worden gezien als minderwaardig en ook zo behandeld. Veel vrouwen gaan echter toch omdat zij het geld goed kunnen gebruiken, zo ook mijn zusje. Ik heb dit proces bij mijn zusje van dichtbij meegekregen en het heeft me geraakt. Ik heb vaak gedacht: dit had ik ook kunnen zijn.
Wat sprak je aan in NONA, behalve de visie en missie?
Het enthousiasme van Nimal, Sanjeewa en het team! Zij zetten zich met hart en ziel in voor de meisjes zonder hier iets voor terug te vragen. Daarnaast ligt NONA dicht bij mijn roots en mijn hart, zoals ik al zei: ik kijk naar de vrouwen en denk: dit had ook mijn leven kunnen zijn.
Welke ervaringen of vaardigheden breng je mee die je denkt te kunnen inzetten om onze missie te ondersteunen?
Ik weet goed hoe het is om een kwetsbare vrouw te zijn en hoe lastig het kan zijn om op te staan in een wereld die wordt gedomineerd door mannen. Daarnaast kom ik via mijn werk regelmatig in contact met kwetsbare vrouwen, mijn doel is om hen een duwtje in de rug te geven en ze te laten zien dat ze de sleutel zijn tot hun eigen kracht.
Wat hoop je te bereiken tijdens je tijd als bestuurslid voor onze stichting?
Ik hoop dat het mij lukt om NONA nog bekender te maken en nog meer donateurs te werven zodat er nog meer meisjes geholpen kunnen worden.
Heb je specifieke ideeën of initiatieven die je graag zou willen implementeren om onze impact te vergroten?
Het lijkt me heel gaaf om mee te denken over nog meer verschillende opleidingen voor de meisjes en vrouwen, maar ook in zaken als bijvoorbeeld assertiviteitstrainingen, persoonlijke ontwikkeling en zelfverdediging. Ook wil ik graag de meisjes een gezicht geven door middel van meer persoonlijke verhalen op social media.
Hoe zie je de rol van onze stichting in het ondersteunen van kwetsbare meisjes en vrouwen in Sri Lanka evolueren in de komende jaren?
Ik hoop dat de rol van NONA in het stukje empowerment nog groter zal worden: van meisjes ‘’redden’’ tot meisjes sterker en zelfredzamer maken. Ik hoop dat het lukt om vrouwen en meisjes zo te vormen dat ze geen mannen nodig hebben, dat ze zélf kunnen kiezen wat ze willen in het leven en dat ze zelf de middelen hebben om hun doelen te bereiken. Dat ze grenzen kunnen stellen en voor zichzelf kunnen opkomen, en in charge zijn om hun eigen dromen waar te kunnen maken.
Hoe kunnen we ervoor zorgen dat onze programma’s en interventies goed aansluiten op de behoeften en culturele context van de meisjes en vrouwen die we ondersteunen?
Mijn advies: ga vooral in gesprek met de meisjes zelf! Wat is hun behoefte? Waar zouden zij in willen groeien? Ik denk dat het belangrijk is dat ze hun eigen pad kunnen uitstippelen en de regie zoveel mogelijk in eigen handen kunnen hebben.
Hoe kunnen we als stichting effectief samenwerken met andere organisaties en instanties om een bredere impact te hebben op het welzijn van kwetsbare meisjes en vrouwen in Sri Lanka?
Ik denk zelf dat het belangrijk is om een goede sociale kaart te hebben van Sri Lanka en vooral veel te netwerken. Het verhaal van NONA te blijven vertellen, zowel in Sri Lanka als in Nederland. Social media is hier een belangrijk onderdeel van, maar persoonlijk contact is ook waardevol. Daarnaast denk ik dat het goed is om een aantal afgevaardigden van meisjes/vrouwen hierin mee te nemen. Zij kunnen ten slotte hun eigen verhaal het beste vertellen